Gisteren is Tania overleden in het asiel van Torres, Spanje (WereldAsielen project 81). En toch wordt dit geen droevig bericht, want wij zijn ontzettend trots op dit asiel en de vrijwilligers!
Wij hebben sinds 2010 een speciale band met deze voormalige “hondenhel”. Toen nog zaten, net buiten het dorpje Torres, 406 honden aan een ketting (staand in water of modder) of opgesloten in een hok in hun eigen uitwerpselen. Een terrein vol ratten. De honden kregen verontreinigd water te drinken en soms iets te eten. Veel dieren waren ziek of zelfs stervende. Ook kwamen veel vergroeiingen aan ledematen voor door het jarenlang achter elkaar staan in het water.
In enkele jaren tijd is deze plek veranderd in een prima asiel dat zelfs als voorbeeld kan dienen. Onder andere door de donateurs van WereldAsielen, want zij hebben voor het geld gezorgd! De honden worden sinds de bevrijding begin 2011 prima verzorgd en ook worden, naar verhouding, best veel dieren geadopteerd.
Tania helaas niet. Zij was al oud, groot en toch ook wel angstig. Logisch na alles wat zij meegemaakt heeft. Iedere geïnteresseerde liep haar verblijf voorbij, waardoor Tania een beetje onzichtbaar werd. Maar niet voor de vrijwilligers van het asiel. Zij hebben al die jaren perfect voor haar gezorgd, waardoor Tania een zo goed als mogelijk laatste deel van haar leven heeft gehad. En daar zijn wij dankbaar voor.
Graag plaatsen wij haar foto als eerbetoon aan al die dieren die een beetje onzichtbaar in een asiel leven. Want ook zij worden gemist als ze er niet meer zijn. Net als Tania.