Levent en Sünay Birsen in het Turkse Kütahya, zijn oude bekenden. Door de jaren heen is regelmatig uw aandacht gevraagd voor de moeilijke omstandigheden waaronder moeder en zoon hun dagelijkse voerrondes langs de vele roedels honden moesten volbrengen.
Dit is onveranderd, de moeilijkheden zijn zoals ze zijn en zullen niet op korte termijn veranderen: Er wordt mondjesmaat door de
gemeente gesteriliseerd en sporadisch wordt ook wat voer gedoneerd, maar het meeste moet helaas komen van een kleine stichting uit Nederland, WereldAsielen…
Privé is er echter sinds 10 maanden veel veranderd en helaas niet ten goede. Sünay bleek na een lange periode van zich niet goed voelen eierstokkanker te hebben. Na diverse onderzoeken en
behandelingen bleek er ook sprake te zijn van uitzaaiingen. De prognose is niet goed. Chemotherapie had niet het gewenste effect en een zware operatie staat eind juli op het programma om haar kwaliteit van leven te verbeteren en de ziekte te vertragen.
Dat dit emotioneel enorm zwaar is behoeft geen uitleg: moeder en zoon zijn erg op elkaar aangewezen en Levent verzorgt haar grotendeels alleen. De Turkse gezondheidszorg is van dien aard
dat goede zorg alleen beschikbaar is voor mensen met geld en dat hebben ze niet. Dat betekent dat Sünay niet kan worden behandeld in privéklinieken waar de zorg een stuk beter is en waar volgens
Levent ook de beste artsen werkzaam zijn. Lang niet alle medicatie en vitaminepreparaten worden vergoed.
Een andere bijkomstigheid is dat de voerrondes ook aan anderen moeten worden overgelaten en Levent dit zelf nog maar een paar keer per week zelf doet. Hij raakt op deze manier een beetje de
controle kwijt over de roedels die hem al zo lang zo goed kennen. Ook hier lijdt Levent onder.
De rol die Sünay altijd op zich nam om met gemeentelijke autoriteiten in gesprek te gaan over het belang van een respectvolle omgang met zwerfdieren heeft ze uiteraard moeten opgeven. Wie die rol oppakt is onduidelijk…
Tot overmaat van ramp hield ook de auto er weer eens mee op en moest er van alle kanten geld bij elkaar worden geschraapt om hem weer te laten repareren. De auto is onmisbaar, want sommige
roedels leven in onherbergzaam gebied.
Hoeveel ellende kunnen mensen verdragen vraagt de projectmedewerker zich af? Ze onderhoudt al jaren contact met Levent en heeft hun leven alleen maar zwaarder zien worden.
Onder president Erdogan is de economie ernstig verslechterd en schommelt de Turkse Lira dagelijks. Iets waar arme mensen als Levent en Sünay extra onder lijden.
Op de foto ziet u Sünay lachend naar u zwaaien, ze heeft toestemming gegeven haar situatie met u te delen.
Als zij de moed niet opgeeft, wie zijn wij dan dat te doen? We kunnen Sünay niet helpen in haar strijd tegen kanker, maar we kunnen wel proberen ander zorgen te verlichten.
Wilt u helpen om een ‘auto-potje’ voor onvoorziene uitgaven te maken?
Een donatie kan worden overgemaakt op NL20 TRIO 0198 3427 56 tnv WereldAsielen ovv project 52
Hartelijk dank!