Kaiti, Kris, Maria en Evi
"Kris en haar team gaan onverminderd door, elke dag staan ze klaar om dieren te helpen."
Niet al te ver van het vliegveld van Athene ligt het plaatsje Porto Rafti. Zoals overal in Griekenland zijn er veel zwerfdieren, die in de meest vreselijke omstandigheden moeten zien te overleven. Mishandeling, vergiftiging, doodzieke dieren, dieren aan de ketting zonder voldoende eten en drinken of beschutting, dieren die worden aangereden en ga zo maar door. En dan heb je ook nog de nooit eindigende stroom van de pups, achter gelaten, gedumpt, ziek en ondervoed die zonder hulp een wisse dood tegemoet gaan.
De shelter Filozoiki Omada Markopoulo is in 2010 opgericht en wordt gedragen door 4 vrouwen, Kaiti, Kris, Maria en Evi. Zij combineren hun zorg voor de dieren met een baan. Kaiti is oprichter van het eerste uur, Kris is voorzitter.
In de shelter worden 40 honden liefdevol opgevangen. Dat zijn de dieren die niet meer op straat kunnen overleven. Hun opvang kan tijdelijk zijn zoals voor een bevalling, een neutralisatie of bij ziekte of ondervoeding. Tot groot verdriet worden er ook dieren na herstel weer terug op straat gezet omdat er gewoonweg niet genoeg plaats is. Elke dag komen er dieren bij. Daarnaast worden er in de omgeving nog eens minstens 50 dieren gevoerd.
Heel regelmatig is het team genoodzaakt pups onder te brengen in een verlaten schuur of huis omdat er in de shelter geen veilige plek voor ze is. Dit komt doordat er geen geld genoeg is voor de basisverzorging wat betreft vaccinaties en anit-parasitaire middelen. Ongevaccineerde pups lopen dan in de shelter extra gevaar.
Ook doet het team er alles aan zo veel mogelijk dieren te neutraliseren, maar dit is een kostbare aangelegenheid waar de financiële middelen ontoereikend voor zijn. Veel dieren zijn ziek, hebben huidproblemen of lijden aan de bekende mediterrane ziektes wat eveneens hoge kosten met zich mee brengt. Er zijn permanent schulden bij de dierenarts, en elke maand vraagt het team zich af hoe ze volgende maand alle dieren kunnen voeren.
Het dagelijks zien van zo veel leed en weten dat je meer zou willen doen maar dat gewoon niet kunt is emotioneel bijzonder zwaar. Daarnaast is er de continue zorg over de financiën. Er is niet genoeg geld om zelfs maar de basis op orde te krijgen en te houden.
En dan nog de shelter: Kris en haar team doen hun uiterste best om het zo schoon mogelijk te houden, maar de voorzieningen zijn heel basaal. Er zijn bijvoorbeeld geen praktische betonvloeren, maar zand. Er zijn te weinig deuren, daken zijn kapot, er zijn te weinig schuilplekken en hokken en in de winter is het nat en koud voor alle dieren.
Kris en haar team gaan onverminderd door, elke dag staan ze klaar om dieren te helpen. Ze doen hun best om liefdevolle huisjes voor de dieren te vinden, en als dat lukt dan gaat de vlag uit. Dat geeft een enorme boost waar ze de energie uit halen om steeds maar weer verder te gaan.
