2005
In het plaatsje Rotalawewa konden Bob Blumberg c.s. in 2005 een sterilisatiekamp opzetten, dankzij een zeer bijzondere vorm van steun van de Nederlandse marine. Het bevoorradingsschip Hr MS Amsterdam nam deel aan de internationale missie Enduring Freedom. Bij iedere missie kiest de bemanning een goed doel waarvoor zij tijdens hun reis geld inzamelen. Dit keer viel het oog van deze marinemensen op WereldAsielen. Wij op onze beurt besloten dit geld te geven aan het fantastische werk in Sri Lanka, waar op dat moment de sporen van de tsunami nog goed zichtbaar waren.
In Rotalawewa, vlakbij Nonagama in het zuidelijke kustgebied van Sri Lanka, voerden ze een Catch-Neuter-Vaccinate-Release Program uit (Vangen-Steriliseren-Vaccineren-Loslaten programma). Het TAPA-team sloeg het kamp op vlakbij de oceaan, een constante herinnering aan de dag dat de tsunami alles veranderde. Vijfhonderd honden en katten werden gesteriliseerd en gevaccineerd, waaronder ook veel ‘community dogs’, honden zonder vaste eigenaar maar waarvoor de gehele dorpsgemeenschap zorg draagt. Na behandeling kregen de dieren een permanente markering in het oor. Het programma toont aan dat het goed werkt om op deze humane wijze de honden- en kattenpopulatie onder controle te houden. Daarnaast worden de dorpsbewoners tegelijkertijd beschermd tegen rabiës (hondsdolheid), wat nog steeds een serieus probleem is op Sri Lanka.
Tsunamiverslag 2005
WereldAsielen werd vanaf vlak na de tsunami voortdurend op de hoogte gehouden van de dierenhulp door Bob Blunberg. Hier fragmenten uit de verslagen van 2005.
2 januari 2005
Wij beginnen langzaam maar zeker de schok te boven te komen en zijn nu het nodige in gang aan het zetten. Het heeft dagen gekost om de omvang van deze catastrofe te bevatten. Met de dieren in het wild schijnt het mee te vallen, maar niet met de honden en de katten. Vooral de honden hebben speciale aandacht nodig in de loop van de komende weken. Aanstaande dinsdag gaan twee lokale dierenartsen naar de vluchtelingenkampen, waar ook de zwerfdieren naar toe zullen trekken, want waar mensen zijn, is eten.
In eerste instantie inventariseren we welke hulp er nodig is, maar natuurlijk verlenen we zonodig ook direct medische hulp aan de dieren. Ons streven is om met hulp van de overheid een vaccinatieprogramma voor alle dieren op het eiland op te zetten en daarnaast medische hulp te bieden. Wij werken ook samen met Noah’s Wish, WSPA en andere organisaties, maar wat er nodig is aan geld overtreft wat wij momenteel krijgen en ter beschikking hebben. Dus alle hulp is meer dan welkom.
14 januari 2005
Ik loop achter met m’n verslag, maar ben gewoon te moe na weken werken met vier uurtjes slaap. Wij hebben nu 2.500 honden ingeënt en de eerste katten. Zelfs huiskatten laten zich moeilijk benaderen. Elke dag gaan de mobiele klinieken op pad en inmiddels is er hulp van grote dierenbeschermingsorganisaties. Zij helpen vaccineren en de dierenhulp te structureren. We richten ons op het zuidelijke gebied, dat de hardste klappen kreeg. Misschien kunnen we later naar andere gebieden.
Het doel is om 10.000 honden te enten. Hiervoor trekken we rond met twee voertuigen. Eerst om onze komst aan te kondigen en dan met de mobiele kliniek om te vaccineren. Gelukkig functioneren sommige hotelletjes aan de kustweg nog, zodat we een beetje kunnen slapen en eten. Om te voorkomen dat in het oosten honden worden afgemaakt uit angst voor rabiës, stuurden we ook vaccinatieteams die kant op. Probleem is dat de brug naar dit gebied weg is, zodat we de voertuigen moeten achterlaten en moeten oversteken met een zeer kleine veerboot. Het alternatief is een drie uur durende tocht door de wildernis met twee Landrovers, zodat als de een vast komt te zitten de ander hem los kan trekken.
18 januari 2005
Wij blijven goede vooruitgang boeken met onze vaccinatie-operatie. Gisteren gingen we op pad met drie wagens. Gedurende de hele operatie hebben wij slechts één hond moeten laten inslapen en dat als gevolg van een ver gevorderd stadium van kanker. Het is vreemd, de oceaan ziet er weer kalm en rustig uit, maar iedereen is voortdurend op z’n hoede. Hopelijk zal de angst langzaam verdwijnen.
Wij hoorden dat vrouwen en kinderen in de vluchtelingenkampen niet meer naar hun huizen aan zee willen terugkeren. Ze zijn bang en dit compliceert natuurlijk het herplaatsen van de ontheemde honden en katten. Wij hopen dat daar verandering in komt als de hotels eenmaal weer gaan draaien. Dan komen er ook weer etensresten voor de dieren ter beschikking, want wij hebben gewoon niet de middelen om ook een voedseloperatie op te zetten.
Inmiddels helpen we andere dierenbeschermingsorganisaties met logistieke steun vanuit Colombo. We verzamelen materialen en regelen het vervoer naar andere plaatsen. Zo kunnen we vanuit verschillende locaties op het eiland aan de slag en we werken daarbij naar elkaar toe.
Vandaag waren we met twee wagens op pad om dieren te vaccineren en te behandelen, maar iedereen is inmiddels zo uitgeput, dat we besloten hebben de dag van morgen te gebruiken om ons te hergroeperen en de komende dagen te gaan plannen. In sommige gebieden lijkt de situatie voor de dieren gelukkig te verbeteren. Maar in andere, zoals het oostelijke deel van het eiland, blijft de situatie verslechteren.
20 januari 2005
Vandaag gaan we weer met de mobiele kliniek op pad en we hebben twee teams klaarstaan voor donderdag. Die gaan óf ondersteuning bieden in het oostelijke gebied óf ze trekken via de oostkust verder noordelijk. Wij hebben nog geen duidelijk beeld van de situatie waarin de dieren daar verkeren. De lokale dealer was behulpzaam met het aanbieden van een Landrover voor één van onze reizen, die drie tot vijf lange dagen in beslag zal gaan nemen.
Moeilijkheid is om alles in de voertuigen te krijgen: de mensen (dierenartsen, hondenvangers), vaccins, voedsel om de honden te lokken, spuiten etc. De lokale vrijwilligers werken hard om alle benodigde spullen te krijgen voor het binnenkort te starten sterilisatieprogramma. En hoewel de situatie voor mens en dier zorgwekkend blijft, maakte de ontmoeting met de minister van Gezondheid en zijn waardering en enthousiaste steun voor het werk dat de teams hier verrichten, onze dag weer helemaal goed.
Er wordt overwogen een sterilisatieprogramma in de vluchtelingenkampen te beginnen, en daarna naar Arugam Bay te gaan. Want meer puppies is het laatste wat we nodig hebben in de getroffen gebieden. Vrijdag gaan onze voertuigen naar het oostelijk kustgebied boven Arugam Bay, waarvan wij geen rapporten uit de eerste hand hebben, maar horen dat de situatie waarin de dieren daar verkeren ernstig is.
2 februari 2005
Tot dusver hebben we al meer dan 7.600 dieren ingeënt. Ook andere organisaties vaccineren onverminderd voort. Dat zijn er inmiddels duizenden. De lokale groep blijft wagens voor vaccinaties en medische hulp het veld insturen. Daarnaast verlenen we logistieke steun aan de internationale dierenbeschermingsorganisaties.
In Arugam Bay is inmiddels een veldkliniek opgezet om sterilisaties uit te voeren, en binnenkort beginnen we ook elders met een sterilisatieprogramma. Arugam Bay blijft voorlopig nog een gebied van zorg en waakzaamheid. Het doden van de honden daar moet worden voorkomen, aangezien dit een precedent kan scheppen voor andere gebieden in Sri Lanka en andere landen in het rampgebied.
14 februari 2005
Onze lokale teams hebben nu meer dan 11.500 inentingen gedaan in de rampgebieden en daarnaast behandelden wij veel van deze dieren voor verschillende ziekten en boden natuurlijk eerste hulp.
De vanaf het begin van de ramp opgezette vaccinatiecampagne bood ons niet alleen de mogelijkheid voor een inventarisatie ter plekke van hoe de dieren er na de tsunami aan toe waren, maar de eerste golf rode halsbanden gaf het signaal “Deze hond is ingeënt” en kalmeerde daarmee de hysterie over hondsdolheid in het gebied, die had kunnen leiden tot een massaslachting. Wij gaan nu terug naar de gebieden waar we zijn begonnen om de rest van de dieren te enten; 70 to 75 procent is vereist voor een efficiënte hondsdolheidpreventie. Met name aan de Oostkust schijnen er nog veel mensen en dieren hulp nodig te hebben.
Steriliseren wordt cruciaal. We moeten voorkomen dat de vele dieren in de vluchtelingenkampen, met name in het oostelijk kustgebied, zich gaan vermenigvuldigen. Tot dusver zijn er al zo’n 500 honden in Arugam Bay. Nu verhuist dit team naar een nabijgelegen gebied en gaat daar ongeveer 40 dieren per dag (honden en katten) steriliseren.
23 april 2005
Sinds 1 april hebben we het werk van de veldkliniek aan de Oostkust overgenomen met een team van lokaal en Balinees personeel, alsmede een aantal vrijwillige westerse dierenartsen. Het is de bedoeling dat er een volledig lokaal team wordt samengesteld, bestaande uit twee groepen die elkaar regelmatig afwisselen. Eén groep doet de sterilisaties en de andere het algemene dierenartsenwerk in de Pets V Care Clinic. De afwisseling voorkomt burn-outs en biedt de dierenartsen de mogelijkheid om met diverse werkzaamheden in aanraking te komen.
Wij zijn nog bezig met het (her)plaatsen van een aantal oudere honden die tijdens de actie in de tuin van de burgemeester van Colombo in de veldkliniek werden gesteriliseerd. Deze actie is niet voor niets geweest. Hierdoor kwam niet alleen het dierenwelzijn in de publiciteit, maar werd ook het steriliseren in plaats van het doden van de dieren goed onder de aandacht gebracht. Uit de Verenigde Staten kregen we 50.000 rabiesvaccins aangeboden. Wij zijn momenteel bezig om de vaccins te verdelen onder de verschillende teams die werkzaam zijn in het tsunamigebied.
8 november 2005
Ons team is momenteel aan het werk in het dorp Bundala aan de zuidwestkust en we zijn daar bijna klaar. Nu de sterilisatiecampagne op zijn eind loopt, wordt het moeilijker hier nog honden te vinden die nog niet gevaccineerd en gesteriliseerd zijn. We begonnen met zo’n 50 honden per dag, mede dankzij de hulp van de dorpsbewoners. Dat aantal daalde naar 20 tot momenteel slechts enkele dieren per dag.
Ons doel is om tenminste 75 procent van alle dieren te behandelen, want dan groeit de populatie niet meer. Momenteel zitten we al op zo’n 90 procent en later dit jaar gaan we dit dorp nogmaals bezoeken. Door inkeping en het merken van de oren terwijl de dieren onder narcose zijn, kunnen we op afstand zien welke dieren behandeld zijn en hoeven zodoende geen tijd te verspillen met vangen. Wij werken ook nog steeds met rode halsbanden, maar de ervaring leert dat die niet altijd een lange levensduur hebben.
Eigenlijk kwam het wel goed uit dat de sterilisatieactie op z’n eind liep, want de Human Society International (HSI) vroeg vier van onze teamleden naar India te komen om te helpen bij de problemen in Vizag als gevolg van een cycloon en overstroming. Zij zijn inmiddels ter plaatse. Ons uitgedunde team kan het werk hier voortzetten, dankzij de daling van het aantal nog te behandelen dieren. Wij hebben hier nog twee vaste dierenartsen plus een bezoekende uit Maleisië, zodat wij gewoon op schema kunnen blijven werken.
Onze dank gaat opnieuw uit naar de donateurs en sympathisanten van WereldAsielen. Jullie bijdragen hebben voor ons een groot verschil gemaakt.