KDHSD, Kütahya ~ project 52

Kütahya, een middelgrote stad in het westen van Turkije, gelegen aan de rivier de Porsuk. De stad telt zo’n 213.000 inwoners en staat bekend om haar prachtige keramiek, die daar nog steeds worden vervaardigd. Het is een van de oudste steden van Turkije. Helaas treft men ook hier veel zwerfdieren aan. In zowel drukke winkelstraten als op verlaten industrieterreinen; men komt ze overal tegen.

In 1991 sloeg een aantal inwoners hier de handen ineen en richtte een organisatie op om deze dieren te helpen. Zij noemden zich “Kütahya Doga ve Hayvan Sevenler Dernegi” wat betekent Natuur- en Dierenbescherming Kütahya. Een paar jaar later lukte het deze mensen ook een asiel van de grond te krijgen en kon de zwerfdierenhulp worden uitgebreid met sterilisatieacties en de opvang van zieke en gewonde dieren.

Inmiddels bestaat de groep uit tientallen vrijwilligers, maar de grote motor achter dit mooie werk blijft toch wel Sunay Birsen, de vrouw die samen met haar zoon Levent hemel en aarde beweegt om de zwerfdieren in Turkije een beter leven te geven.
Naast de zorg voor de vele honderden zwervertjes, bezoekt zij ook onvermoeibaar scholen om de Turkse kinderen wat meer respect voor dieren bij te brengen. WereldAsielen kwam voor het eerst met Sunay en Levent in contact in juli 2007 toen Stichting ActieZwerfhonden ons om hulp vroeg, omdat er geen geld meer was voor voer.

Oorzaak van de ernstige achteruitgang van het asiel was de uitkomst van de laatste verkiezingen in Kütahya. Die leverde een zeer dieronvriendelijke burgemeester op en dit had vergaande gevolgen voor het asiel en zijn bewoners. In 1995 was de opvang al overgenomen door de gemeente, maar toen werden de vrijwilligers nog toegelaten om voor de dieren te zorgen. Dit veranderde echter al rap toen de nieuwe burgemeester zijn intrede deed. De vrijwilligers werd de toegang tot het asiel ontzegd, gemeentepersoneel nam de taak over en de situatie voor de dieren werd met de dag slechter.

Doordat er ook een nieuwe wet van kracht werd, waarin stond dat elke gemeente zelf verantwoordelijk was voor haar zwerfdieren en er dus voor moest zorgen dat ieder dier werd gesteriliseerd en weer op zijn/haar oorspronkelijke plaats werd teruggezet, greep de burgemeester zijn kans. De meeste asieldieren waren al gesteriliseerd, dus wat lette hem nog. Hij liet ze allemaal op straat zetten. Een groot aantal kwam buiten de stad terecht, zogenaamd ‘vrijgelaten in de natuur’. Het ging hier dus om dieren die al jaren in het asiel zaten en nooit hadden geleerd om zelf voedsel te zoeken.

Dat er in diezelfde wet stond dat de gemeente ook voor voederplaatsen moesten zorgen, daar had de nieuwe burgemeester geen boodschap aan. Daarnaast bestond er een aan zekerheid grenzend vermoeden dat de dieren die buiten de stad werden gedumpt vervolgens door diezelfde gemeente werden vergiftigd.

De vrijwilligers lieten het er niet bij zitten; ze spoorden zoveel mogelijk van hun dieren op en startten een voedercampagne. Er werd in ploegjes gewerkt en op vaste plekken gevoerd. Ook als de weergoden hen niet zo goed gezind waren, trokken zij eropuit om de dieren te helpen.

Maar op een dag was het voer op en was er geen geld meer. Dit was het moment waarop ActieZwerfhonden bij ons aan de bel trok. Omdat de mensen in Kütahya bij hen bekend waren, hoefde WereldAsielen niet eerst op onderzoek uit, maar kon meteen een donatie sturen. Al vrij snel daarna kwamen er foto’s binnen van het lossen van een aanzienlijke partij voer voor het huis van Sunay en hadden de dieren weer te eten.

Zo lang de nood hoog blijft in Kütahya blijven we hier helpen, maar ondertussen blijft er natuurlijk ook druk uitgeoefend worden op de gemeente.