De één z’n dood

Is de ander z’n brood. Natuurlijk is deze uitspraak niet letterlijk bedoeld. Hij is echter wel illustratief voor de samenloop van omstandigheden bij project 82: José en Ana Ornaque in Massanes, Spanje.

Op dezelfde dag dat een van José’s oude lievelingshonden in zijn armen overleed aan de gevolgen van cardiomyopathie, meldde zich ‘s middags aan de poort in Massanes een nieuwe kostganger, t.w. een broodmagere jachthond die zich al enkele dagen ophield rond het terrein waar José en Ana wonen.

Ondanks de afspraak tussen WereldAsielen en José om de komende jaren alleen maar verder af te bouwen, kon hij deze stumperd niet voor de poort laten staan. En daar hebben wij alle begrip voor. Afspraken zijn goed en heel hard nodig om de situatie zoveel mogelijk onder controle te houden. Maar je ogen (en poort) sluiten voor een dier dat overduidelijk hulp nodig heeft, is iets wat je niet kunt vragen aan mensen als José.

Het echtpaar doet al vele jaren haar best om het asiel aan huis te laten afslanken; dit heeft in een paar jaar tijd geleid tot een afname van > 150 honden naar 90. En dat is op zich een hele prestatie als, zoals in het geval van José, je reputatie dat je oude en zieke dieren verzorgt tot in de verre omtrek bekend is.

Dankzij José’s goede zorgen maakt de jachthond het inmiddels alweer een stuk beter. Wilt u José helpen met het voldoen van een van de vele dierenartsnota’s, dan is uw bijdrage meer dan welkom op rekening NL20 TRIO 0198 34 2756 ten name van WereldAsielen o.v.v. project 82

Namens onze projectmedewerker en haar Spaanse vrienden bij voorbaat hartelijk dank!