Dag 365 van de oorlog in de Oekraïne.
Vandaag precies een jaar geleden viel Rusland de Oekraïne binnen. Miljoenen Oekraïners moesten het land verlaten en ontelbaar veel dieren werden moederziel alleen achtergelaten en leven sindsdien op straat. Grote delen van het land zijn volledig verwoest, kapotgeschoten. De vastberadenheid van de bevolking en het leger is bewonderenswaardig, maar hoe komt een land dit ooit weer te boven? Helaas lijkt het einde van de oorlog nog lang niet in zicht.
Wat doet dit met mensen zoals Mari, Asia, de vrijwilligers en alle onschuldige dieren, waar we een band mee hebben, terwijl we ze nog nooit hebben ontmoet? Zij worden iedere dag blootgesteld aan het gevaar, de onzekerheid en de angst die deze oorlog met zich meebrengt. Iedere dag vragen zij zich af of ze de volgende dag zullen halen.
Mari heeft het zwaar. Ze maakt zich vreselijk veel zorgen over het lot van alle dieren die op straat zijn beland. Iedere dag sterven er veel dieren, door gebrek aan voedsel, door stres van de harde geluiden en door beschietingen. Er zijn te weinig asielen die alle straathonden en katten kunnen opvangen, te weinig vrijwilligers om de dieren te verzorgen en te weinig geld om salarissen van medewerkers te betalen.
Het asiel draaiende houden is iedere dag weer een grote financiële uitdaging. In het asiel heeft Mari 35 hondenhokken laten maken. Deze schuilhokken zijn bedoeld om honden op te vangen uit de Donetsk-regio, Charkov, Cherson en andere plaatsen waar nu zwaar gevochten worden. De dieren worden er zoveel mogelijk weggehaald en opgevangen in het asiel. Eén van de vrijwilligers van het asiel zit in het leger. Het verwijderen van dieren uit de vuurlinie wordt door haar samen met het leger georganiseerd en de dieren worden overgebracht naar een veiligere plek.
Maar het allergrootste probleem is dat de dieren op straat niet gesteriliseerd zijn en dit probleem wordt steeds omvangrijker. Om de situatie enigszins onder controle krijgen, worden nu zo veel mogelijk honden en katten gesteriliseerd. Mari zoekt bedrijven en mensen die sterilisatiecampagnes willen sponsoren, anders is het leed straks na de oorlog niet te overzien. Een paar dagen geleden is er een sterilisatiemarathon geweest waarbij op één dag 118 honden en katten zijn gesteriliseerd. De honden zijn tevens gevaccineerd tegen rabiës.
Mari zei: we hebben geen tijd om te huilen. We proberen te overleven, we zijn een heel sterk volk. We willen alle dieren redden. En misschien zullen we na de oorlog tijd nemen om een beetje te huilen. Maar niet nu.
Wereldasielen denkt aan jullie. We zijn trots op jullie vastberadenheid en jullie moed. Hou vol ❤️
Mocht u ondertussen het asiel willen steunen, dan is een bijdrage heel erg welkom op de rekening van Wereldasielen: NL 20 TRIO 0198 3427 56 o.v.v. P. 47 Gostomel