!! Let op: beelden kunnen als schokkend worden ervaren !!

Met grote regelmaat krijgen de vrijwilligers in Moreni, Roemenië, te maken met schrijnende gevallen. Zo werd Charlie op een regenachtige dag bij de dierenarts in Moreni gebracht. Hij was zwaar verwaarloost, zijn vacht was verschrikkelijk vervilt en vervuild met distels en zijn hele lichaam was bedekt met honderden vlooien en teken. Degene die hem vonden, wisten niet eens hoe ze hem moesten oppakken, nog afgezien van zijn ondragelijke geur. Ook was onbekend of hij nog wel iets kon zien. Wel was overduidelijk, dat Charlie veel pijn had.

Zodra de dierenarts hem begon te scheren, werd meer en meer duidelijk hoe ernstig Charlie er aan toe was. Onder zijn vervilte vacht was alleen een gewonde en aangetaste huid zichtbaar, aangevreten door de honderden vlooien en teken. Wanneer Charlie niet was gevonden en naar de dierenarts was gebracht, had hij het ongetwijfeld niet overleefd.

De goede zorgen van de dierenarts en de vrijwilligers heeft Charlie er weer bovenop geholpen. Hij is nu een vrolijke, liefdevolle jongen die alweer vergeten is hoe ellendig zijn leven was. Hij heeft nog altijd vertrouwen in de goedheid van de mens. Binnenkort zal hij zijn nieuwe avonturen in Engeland gaan beleven.

Helaas zijn er nog vele andere Charlie’s. Wilt u de vrijwilligers van Happy Dogs Moreni in Roemenië steunen, zodat zij ook de andere Charlie’s kunnen helpen, dan is uw bijdrage meer dan welkom op rekening NL20 TRIO 0198 3427 56 o.v.v. project 06.

Kijk het filmpje van die kleine lieverd via ons youtube kanaal: https://youtu.be/VMYIYkpHcus

De geweldige Karina (project 92, Polen) zet zich dag en nacht in voor dieren in nood. Ze kreeg een melding van een verwilderde (honden)moeder met een aantal puppy’s

Ze heeft eerst de puppy’s veilig gesteld, twee dagen later is het Karina gelukt de moeder ook te vangen. Nu zijn ze weer bij elkaar, de kleintjes zijn gelukkig en gezond. Wanneer ze daar aan toe zijn, gaan de kleintjes op zoek naar een eigen plek.
Voor de moeder is het moeilijker, ze is werkelijk verlamd door angst. Contact maken vindt ze doodeng en zelfs eten en drinken durft ze maar met mate als er niemand in de buurt is.
Wij willen liever niet denken aan wat voor vreselijke dingen ze heeft meegemaakt…

Gelukkig is ze nu veilig en kan ze wennen aan een beschermd leven met goede verzorging.

Bedankt Karina!

Veronica’s shelter in Moldavië heeft op dit moment helaas een goed gevulde ziekenboeg.

Terwijl buiten het -10 graden vriest en regen en sneeuw elkaar afwisselen, zitten er een aantal katten apart in het warme huis van Veronica. Ze zijn ziek en onder behandeling van dierenarts.

Veronica heeft naast haar werk haar handen vol om te voeren. Een aantal honden zijn aan het kwakkelen ziek en ouderdomskwalen.

In Moldavië waart het coronavirus ook heftig rond, veel besmettingen, ziekenhuizen liggen vol en weigeren hierom vaak nieuwe patiënten. Er is nog geen zicht op entingen.

Wilt u Veronica steunen dan kan dit. Kijkt u op https://wereldasielen.nl/projecten/moldavie/veronicas-shelter-vadul-lui-voda-project-20/.

Begin februari is in Spanje een eind gekomen aan het jachtseizoen. Of dit afschuwelijke onderdeel van de Spaanse cultuur nog niet erg genoeg is, luidt het einde van het jachtseizoen een nog veel grotere gruweldaad in … Jaarlijks worden er nl. tienduizenden galgo’s en podenco’s op wrede wijze gedumpt. In het gunstigste geval worden ze ‘gewoon’ aan hun lot overgelaten, maar het grootste deel van deze stakkerds sterft een onzichtbare en eenzame dood.

Enkele honden hebben het geluk opgemerkt te worden door een kleine maar zeer toegewijde groep dierenvrienden. Eén van hen is Antonio Murciano (WereldAsielen project 08) die al zijn hele leven opkomt voor de meest kansarme dieren in het zuiden van Spanje.

In Jaén en omgeving (Andalusië) staat hij bekend om zijn engelengeduld én om zijn vangkooi. ‘Antonio el Grande’ zoals hij ook wel genoemd wordt is nl. niets teveel als er een dier in nood verkeert en desnoods wacht hij dagen in de struiken in de hoop het vertrouwen van een dier te winnen. Sommige dieren zijn echter zo getraumatiseerd dat het vangen alleen lukt middels de vangkooi.

Veel dieren zijn al op deze manier gered van een zwervend en uitzichtloos bestaan; enkele van hen vinden na een periode van lichamelijk en geestelijk herstel een ‘gouden mand’ in Spanje of in Duitsland.

Antonio loopt al tegen de 70 en is fysiek ook niet meer de fitste (met twee kunstheupen en twee kunstknieën); evengoed peinst hij er niet over om te stoppen. De dieren kunnen hem (nog) niet missen, vandaar …. ❤️.

Onlangs vielen de hondjes van asiel van Milú in Sétubal (Portugal) met hun snuitjes in de boter.
Jan Kees Proper van Hoekema Verhuizingen kwam namelijk 14 pallets met voer langs brengen.

De laatste maanden zijn er enorm veel honden gedumpt. Met ruim 800 honden en 40 katten in het asiel moeten er dus heel wat buikjes gevuld worden. Met deze hoeveelheid voer kunnen ze weer een tijdje vooruit.
Milú was zó blij met het voer. Als dank een filmpje van Milú en de hondjes en een paar foto’s van het lossen van het voer.

Bedankt ook gulle anonieme donateur!

Filmpje : https://www.youtube.com/watch?v=38zM28a2kZk

Dankzij WereldAsielen en donaties van supporters hebben de medewerkers van Siempre contigo (Pproject 79, Spanje) een nieuw verblijf kunnen bouwen voor hun katten!

Met dit gebouw kunnen ze zelfs wat extra straatkatten oppakken en een warm en gezellig huis geven totdat ze een nieuw baasje voor hun kunnen vinden.

Het heeft van alles! De katten kunnen klimmen, hebben eten, water en zachte bedjes waar ze s’ nachts (of overdag) lekker kunnen slapen.

Siempre Contigo is een asiel wat zich bevindt in het zuiden van Spanje. Alle medewerkers zorgen vrijwillig voor de dieren, ze zijn heel betrokken.
Op dit moment hebben ze niet veel honden, maar wel een heleboel katten. Ze zorgen ook voor een groep straatkatten die daar rondlopen. Helaas kunnen ze ze niet allemaal opnemen.
Daarom is de steun van WereldAsielen en andere organisaties/mensen onmisbaar.

Bedankt donateurs, dit is mede mogelijk gemaakt door jullie!

Aan spanning geen gebrek in huize Ornaque. Een van de honden had nl. al een tijd last van een hardnekkige ontsteking aan een van zijn voorpoten. Verschillende antibioticakuren brachten helaas geen verbetering en Culo Gordo (lett.vertaald: Dikbil) ging zienderogen achteruit. Nachten achter elkaar sliep José op een matras in de woonkamer naast zijn trouwe viervoeter, maar het mocht niet baten en waar men al weken voor vreesde, moest uiteindelijk gebeuren: Dikbil’s linkervoorpoot moest geamputeerd worden ?.

De dagen voor de operatie liep de spanning bij onze Spaanse vrienden logischerwijs nog verder op; zelfs de dierenarts wist nl. niet hoe de hond uit de operatie zou komen …

Maar toen Dikbil eenmaal thuis was, knapte hij snel op en probeerde hij met hulp van José weer een paar stapjes te zetten. Hier had niemand van durven dromen. En nu zijn we alweer een paar weken verder en kunnen we met opluchting zeggen dat het een goede beslissing is geweest om José’s lieveling onder het mes te laten gaan. Dikbil loopt zelfstandig, heeft weer eetlust en geniet zichtbaar van de eerste zonnestralen van dit jaar ❤️.

Mocht u José en Anna willen helpen met het betalen van deze dure ingreep, dan zien wij uw bijdrage graag tegemoet op rekening: NL20 TRIO 0198 3427 56 o.v.v. Project 82: operatie Dikbil. Bij voorbaat hartelijk dank!

In Moreni, Roemenië kregen de vrijwilligers een telefoontje van een man met de mededeling dat in een afgelegen gebied puppy’s waren gedumpt. Hij had ze gevonden en vroeg om hulp. Hij kende het asiel en de vrijwilligers goed, omdat hij zijn hond gratis heeft laten steriliseren via één van de gratis sterilisatiecampagnes.

Uiteraard gingen de vrijwilligers naar het gebied en vonden ze de puppy’s. Het kan niet anders, dan dat ze gedumpt waren om in eenzaamheid te sterven. De overlevingskansen waren minimaal, zonder eten en beschutting tegen de winter.

Marilena, één van de vrijwilligers, heeft in de afgelopen jaren al veel leed gezien en meegemaakt, maar is toch elke keer opnieuw geschokt als ze in zulke omstandigheden hulpeloze puppy’s aantreft.

Na een check bij de dierenarts heeft Marilena de puppy’s opgenomen in haar huis. Wanneer ze oud genoeg zijn, zullen wij ongetwijfeld snel een eigen, warme huisje krijgen, waar ze geliefd en gekoesterd zullen worden.

Ongewenste puppy’s dumpen is heel normaal in Roemenië. En echt, het hoeft niet. Net als in vele dorpen en steden wordt ook in Moreni op grote schaal honden en katten gesteriliseerd. In de afgelopen jaren zijn zeker 600 honden en 800 katten gratis gesteriliseerd, juist om ongewenste puppy’s en kittens te voorkomen.

Namens de vrijwilligers in Moreni: bedankt voor de voortdurende steun en vertrouwen in hun werk!

Wilt u de vrijwilligers van Happy Dogs Moreni in Roemenië steunen, dan is uw bijdrage meer dan welkom op rekening NL20 TRIO 0198 3427 56 o.v.v. project 06.

Waar zou het asiel van Gostomel zijn zonder vrijwilligers??

Asia en Valeriy hebben beide Corona gehad. Gelukkig zijn ze inmiddels hersteld en weer volop in het asiel te vinden.

Tijdens hun afwezigheid hebben een grote groep vrijwilligers keihard gewerkt om het asiel draaiende te houden. Zij hebben dagelijks alle dieren verzorgd, hokken gerepareerd, toegangsdeuren vervangen, brandhout gekapt, de dieren ontvlooid en ontwormd en vooral ook heel veel aandacht gegeven. Als klap op de vuurpijl hebben ze een grote schoonmaak georganiseerd. Zo konden Asia en Valeriy bij terugkomst in een iets rustiger tempo hun werkzaamheden weer oppakken.

Tijd dus om de vrijwilligers een keer in het zonnetje te zetten.

Bedankt lieve vrijwilligers, het Gostomel asiel is ontzettend blij met jullie en kan niet zonder jullie!!!

Afgelopen weekend werd Jankees Proper met open armen ontvangen door de vrijwilligers van ons grote asiel in Alicante. Dat is ook niet zo verwonderlijk want Kees bracht maar liefst 20 pallets met blikvoer en kuipjes voor de tientallen honden en katten van WereldAsielen project 07. Volgens Raul, de beheerder en onze contactpersoon, zijn er vorig jaar als gevolg van de Corona-pandemie heel veel dieren geadopteerd. Er is nu zelfs sprake van een wachtlijst voor kleine(re) honden.

Veel Spanjaarden hebben een uitgesproken voorkeur voor kleine hondjes; daar veranderen wij helaas niets aan en ook deze hondjes gunnen wij natuurlijk een ‘gouden mandje’. Het gevolg is echter wel dat er op dit moment voornamelijk grote en moeilijk plaatsbare honden in het asiel verblijven en we hopen natuurlijk van harte dat voor deze dieren uiteindelijk ook een geschikte adoptiefamilie wordt gevonden. Tot die tijd worden zij heel goed verzorgd door de vele vrijwilligers in Alicante. En gelukkig profiteren juist zij de komende tijd optimaal van de enorme voerdonatie!!

Ook maakte Kees nog een korte tussenstop bij zijn vrienden in Palafrugell. Daar stonden Dolores en Jordi zoals altijd reikhalzend naar de komst van hun vriend uit te kijken. Dolores is dolgelukkig met het kattenvoer en dankt iedereen die dit transport mogelijk heeft gemaakt!!

Inmiddels is Kees alweer op de terugweg naar Nederland, maar niet zonder ons te laten weten dat hij in week 10 weer naar Spanje gaat ?. Morgen wordt er door een aantal vrijwilligers in de opslag in Beverwijk weer hard gewerkt zodat wij over enkele weken hopelijk een aantal pallets met ingezameld voer en andere bruikbare spullen kunnen meegeven voor onze projecten. Wordt vervolgd …