Moldavië heeft dagelijkse grote stroom vluchtelingen te verwerken gehad. Veronica heeft met haar ouders vluchtelingen op doorreis opgevangen voor enkele dagen. Een vluchtelinge met 3 katten en 2 honden heeft inmiddels een flatje in de hoofdstad gevonden en geeft logopedie aan kinderen.

Mw. Beels onze vrijgevige donateur bij WA heeft deze vluchtelinge financieel ondersteund. Een geweldige gewaardeerde actie.
De shelter van Veronica heeft wat klappen gekregen door een venijnig virus onder de honden en katten. Ondanks de medicatie en goede zorgen zijn er toch een aantal dieren overleden. Altijd weer
triest nieuws. Op dit moment is het 37 graden in Moldavië, ondanks de hitte wordt ook het gewone leven weer opgepakt. Het dagelijks maken van hulppakketten is gestopt, maar Veronica’s werk, de
verzorging van de dieren en de tuin komen daarvoor in de plaats.

De honden en katten in de shelter krijgen iedere dag de goede zorgen van Veronica en haar ouders. Mocht u Veronica willen steunen dan kan dit via WereldAsielen onder vermelding van project P20

Sinds begin dit jaar heeft WereldAsielen er een nieuw project bij: Filozoiki Markoupolo Porto Rafti, een kleine shelter nabij het vliegveld van Athene.
Het asiel wordt ‘bemand‘ door 4 vrouwen met een enorm groot hart voor zwerfdieren: Kris en haar team.

Dag in dag uit proberen zij de vele zwerfdieren te helpen, door ze op te vangen in hun kleine asiel, of door ze op straat te helpen overleven.
Elke dag dienen zich nieuwe “ gevallen” aan en elke dag is het de kunst om een oplossing te vinden voor de zoveelste zieke, verwaarloosde of mishandelde hond of weer een nestje gedumpte puppies van een paar weken oud. Er is een tekort aan alles: ruimte, voer, medicijnen, een veilige plek voor de puppies, anti parasitaire middelen, bouwmaterialen om de shelter ‘overeind te houden’ en fatsoenlijk van water te kunnen voorzien. Elke dag zijn er zorgen over het lot van de dieren en de financiën.

Op de foto ziet u Nero, zo is hij op straat gevonden, niemand keek naar hem.
Nero kon rekenen op de hulp van het team van Kris. Deze foto staat symbool voor heel veel zwerfdieren in Griekenland….
Binnenkort kunt u meer over dit project lezen op onze website.

Op 24 juni reist onze vrijwilliger Carolien Gijzen voor het eerst naar dit asiel.

Hoe geweldig zou het zijn als zij een bedrag kan mee brengen voor de aanschaf van wat bouwmaterialen en nieuwe waterslangen, of de behandeling van een gewonde hond die moet wachten tot dat er voldoende geld is voor de dierenarts?

Wilt u helpen? Dan heel graag uw donatie op NL20TRIO0198342756 t.n.v. WereldAsielen onder vermelding van Porto Rafti.

Onze hartelijke dank

Iedereen weet dat de zomers in Spanje erg warm zijn, vooral in het zuiden, waar het asiel van Siempre Contgo zit. Het is dus belangrijk dat de dieren van het asiel zoveel mogelijk water hebben en plekjes met schaduw om het hete weer te kunnen weerstaan.

Nu dat het flink warmer wordt in Spanje (het was een rare winter en het bleef maar regenen), is het tijd voor de honden om te genieten van hun zwembaden.
Siempre contigo heeft vorig jaar een paar zwembaden voor de honden gebouwd en mochten de honden voor het eerst het water proberen.

De meeste honden vonden het wel spannend, maar met een beetje hulp (hondensnoepjes) ontdekte ze dat het toch wel leuk was. En na het rennen in de zon is het erg lekker om even af te koelen in het zwembad.
Zodra deze zwembaden schoon zijn en vol met water zitten is het pas echt zomer!

In Moreni, Roemenië, zijn nog altijd vele zwerfhonden op straat te vinden, vaak gedumpt en achtergelaten door hun voormalige eigenaren. Eén van die honden is Hope, een lief, zachtaardig én zwart teefje op leeftijd.

Hope zwierf door de straten van Moreni, inclusief een roestige ketting om haar nek. Eigenlijk zat die roestige ketting in haar nek. Waarschijnlijk had zij die ketting al haar leven lang en was het inmiddels in haar nek vastgegroeid. Hoe pijnlijk ook, Hope droeg haar last.

Een middelbare scholier zag Hope met haar ingegroeide ketting en vroeg de vrijwilligers en de dierenarts van Moreni om hulp. Hij was zo geschokt van wat hij zag, dat hij nauwelijks kon uitleggen wat er aan de hand was. Samen met Hope liep hij naar de dierenkliniek.

Bij de dierenarts moest de nek van Hope opengemaakt worden om de roestige ketting te kunnen verwijderen. Ze kreeg antibiotica en pijn- en onstekingsremmers. Gelijktijdig werd zij ook gesteriliseerd en werd een borsttumor verwijderd.

Nadat Hope bijgekomen en hersteld was van de geslaagde operaties stonden de vrijwilligers voor het dilemma: moest Hope weer terug naar de straat of mocht zij in de veiligheid van het asiel blijven. Eigenlijk was de keuze snel gemaakt: Hope bleef in het asiel, wachtend op zijn eigen huisje. De vrijwilligers konden het niet over hun hart verkrijgen haar weer op straat te zetten en Hope aan haar lot over te laten…

Wilt u de vrijwilligers van Happy Dogs Moreni in Roemenië steunen, dan is uw bijdrage meer dan welkom op rekening NL20 TRIO 0198 3427 56 o.v.v. project 06.

Mari is de steun en toeverlaat van Asia. Al zo lang ze zich kan herinneren, is ze op het asiel van haar oma te vinden. Het asiel is haar tweede thuis en tussen de dieren is ze het gelukkigst.

Dat heeft haar doen besluiten om het levenswerk van haar oma voort te zetten.

Asia is al behoorlijk op leeftijd en het zware werk gaat haar niet in de koude kleren zitten. Mari heeft inmiddels alle administratieve taken op zich genomen en ze is fulltime op het asiel te vinden. Zo wordt ze langzaamaan voorbereid op het moment dat ze het stokje van Asia gaat overnemen.

Wat een dappere en stoere beslissing van zo’n jonge meid. Vorig jaar is ze afgestudeerd. Ze had de wijde wereld in kunnen gaan, maar ze kiest voor een zwaar, onzeker bestaan. Want als je een asiel runt, weet je dat je eigenlijk nooit kunt stoppen. Maar niets houdt haar tegen, ze volgt gewoon haar hart.

We hopen van harte dat Asia het nog een tijdje volhoudt, maar wat moet het een geruststellende gedachte voor haar zijn dat ze zich geen zorgen hoeft te maken om de dieren waar ze zielsveel van houdt en de toekomst van het asiel.

Tatiana woont in Charkov, Oekraïne. Zij zorgt voor 36 eigen katten, daarnaast voor de door vluchtende mensen ongeveer 170 achtergelaten katten.

Van vroeg tot laat is zij op pad om ze eten te geven, naar dierenarts te brengen, te laten steriliseren en te verzorgen. Daarnaast kan ze soms regelen in samenwerking met Poolse vrijwilligers dat katten naar Poolse asielen worden vervoerd. Zelf wil Tatiana haar land niet verlaten, vanwege de katten, zij wil ze niet achterlaten.

Tatiana heeft onlangs steun gekregen van WereldAsielen. Haar dankbaarheid is enorm. Hieronder haar dankwoord en meer foto’s:

https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=2188747904625092&id=100004697108823

Het asiel heeft een nieuwe auto gekregen!!!

Twee jaar geleden was de auto van het asiel eigenlijk al rijp voor de sloop. Maar door alle onkosten van het asiel, lukte het niet om geld apart te leggen voor een nieuwe. Tijdens de oorlog hield de auto er helemaal mee op en Asia zat met de handen in het haar.

Mari, actief op sociale media en niet voor één gat te vangen, ging op zoek naar een oplossing. Zij volgde de Oekraïense blogger Anita Solovei al een tijdje en Mari nodigde haar uit op het asiel. Ze liet haar zien hoe het er in het asiel aan toe ging en hoe de dieren er uit zagen (dik en gelukkig) 😂

De blogger geloofde in het asiel en begon een fundraising. En een paar dagen geleden was het eindelijk zo ver. Een prachtige Mercedes Sprinter kwam het terrein op rijden. Asia, Mari en de medewerkers hebben altijd al gedroomd van zo’n bus.

Nu kunnen ze weer veilig honden, vlees en materialen vervoeren.

Wij wensen alle medewerkers van het asiel veel veilige kilometers toe en bedanken Anita Solovei voor al haar inspanningen.

“Wij maken geen verschil tussen onze dieren en dieren van vreemden”.

Deze uitspraak is tekenend voor de medewerkers van het Gostomel shelter. Het is nog steeds lastig om het asiel te bereiken en ze moeten spaarzaam omgaan met het voer. Maar dat weerhoudt ze er niet van om het beschikbare voer en medicijnen te delen met andere asiels in de omgeving. Ook een paar tijdelijke asiels in Bucha en Irpin worden niet vergeten.

Gelukkig hebben heel veel mensen tijdens de evacuatie hun geliefde huisdier mee kunnen nemen. Helaas zijn er toch nog veel huisdieren achtergebleven en zij leven nu op straat en op verlaten industrieterreinen. Iedere avond lopen vrijwilligers hun rondes om ook deze dieren te verzorgen en te voeren.

In het asiel worden nu hekwerken gerepareerd die tijdens de bezetting van de Russen zijn beschadigd. Als deze werkzaamheden klaar zijn, gaan de vrijwilligers zoveel mogelijk honden en katten vangen die nu nog op straat leven. Ze krijgen een tijdelijk thuis in het asiel en hopelijk kunnen deze dieren met hun baasjes herenigd worden, zodra ze terugkeren naar Gostomel.

Gisteravond hebben we eindelijk weer contact gekregen met Mari, de kleindochter van asielbeheerder Asia. Na bijna een week radiostilte waarin we ons ongelooflijk zorgen hebben gemaakt, kwam gisteravond het goede nieuws.

Na vijf enorm angstige weken, waarin ze volledig afgesloten waren van de buitenwereld, is het asiel Gostomel eindelijk weer bereikbaar!!! Hulp kan naar het asiel komen en de medewerkers kunnen weer in- en uitlopen. Mari heeft gelijk veel voer, water en voedsel voor de medewerkers geregeld.

Gelukkig heeft 99% van de dieren de hel van de afgelopen 5 weken overleefd. Ze maken het naar omstandigheden goed. Ze zijn natuurlijk behoorlijk vermagerd, want het beschikbare voer moest zorgvuldig verdeeld worden. Maar we weten zeker dat ze extra verwend worden, nu er weer meer voer aanwezig is.

Hoewel de oorlog nog niet is afgelopen en het gevaar nog niet geweken is, hebben ze weer een beetje vertrouwen in de toekomst en denken ze voorzichtig aan het starten met herstelwerkzaamheden op het asiel.

Mari en Asia willen alle donateurs en Wereldasielen ontzettend bedanken voor alle steun en vertrouwen tot nu toe. Het heeft hen zoveel kracht gegeven, wetende dat zoveel mensen meeleefden en vierkant achter hen stonden.

Asia, de medewerkers van het asiel en de dieren maken het naar omstandigheden goed.

Al dagen was er geen telefonisch contact mogelijk. We weten nu via onze contactpersoon Alex in Zwitserland dat de telefoons in het asiel bewust zijn uitgezet, zodat ze niet traceerbaar zijn voor de soldaten. Zo hopen ze buiten schot te blijven, letterlijk.

Er is nog wat voer in het asiel. Het is Valeriy voor de tweede keer gelukt om voer te brengen. Met gevaar voor eigen leven is hij met een auto tot aan de nok gevuld met voer, naar het asiel gereden. Wat zou het asiel zonder hem moeten?!

Nog steeds is een groene corridor van levensbelang. Het zou zo veel stress weghalen bij de medewerkers als ze zich geen zorgen meer hoeven te maken of de honden nog wel voer hebben.

We houden u op de hoogte.