In Moreni, Roemenië, zijn nog altijd vele zwerfhonden op straat te vinden, vaak gedumpt en achtergelaten door hun voormalige eigenaren. Eén van die honden is Hope, een lief, zachtaardig én zwart teefje op leeftijd.

Hope zwierf door de straten van Moreni, inclusief een roestige ketting om haar nek. Eigenlijk zat die roestige ketting in haar nek. Waarschijnlijk had zij die ketting al haar leven lang en was het inmiddels in haar nek vastgegroeid. Hoe pijnlijk ook, Hope droeg haar last.

Een middelbare scholier zag Hope met haar ingegroeide ketting en vroeg de vrijwilligers en de dierenarts van Moreni om hulp. Hij was zo geschokt van wat hij zag, dat hij nauwelijks kon uitleggen wat er aan de hand was. Samen met Hope liep hij naar de dierenkliniek.

Bij de dierenarts moest de nek van Hope opengemaakt worden om de roestige ketting te kunnen verwijderen. Ze kreeg antibiotica en pijn- en onstekingsremmers. Gelijktijdig werd zij ook gesteriliseerd en werd een borsttumor verwijderd.

Nadat Hope bijgekomen en hersteld was van de geslaagde operaties stonden de vrijwilligers voor het dilemma: moest Hope weer terug naar de straat of mocht zij in de veiligheid van het asiel blijven. Eigenlijk was de keuze snel gemaakt: Hope bleef in het asiel, wachtend op zijn eigen huisje. De vrijwilligers konden het niet over hun hart verkrijgen haar weer op straat te zetten en Hope aan haar lot over te laten…

Wilt u de vrijwilligers van Happy Dogs Moreni in Roemenië steunen, dan is uw bijdrage meer dan welkom op rekening NL20 TRIO 0198 3427 56 o.v.v. project 06.

Mari is de steun en toeverlaat van Asia. Al zo lang ze zich kan herinneren, is ze op het asiel van haar oma te vinden. Het asiel is haar tweede thuis en tussen de dieren is ze het gelukkigst.

Dat heeft haar doen besluiten om het levenswerk van haar oma voort te zetten.

Asia is al behoorlijk op leeftijd en het zware werk gaat haar niet in de koude kleren zitten. Mari heeft inmiddels alle administratieve taken op zich genomen en ze is fulltime op het asiel te vinden. Zo wordt ze langzaamaan voorbereid op het moment dat ze het stokje van Asia gaat overnemen.

Wat een dappere en stoere beslissing van zo’n jonge meid. Vorig jaar is ze afgestudeerd. Ze had de wijde wereld in kunnen gaan, maar ze kiest voor een zwaar, onzeker bestaan. Want als je een asiel runt, weet je dat je eigenlijk nooit kunt stoppen. Maar niets houdt haar tegen, ze volgt gewoon haar hart.

We hopen van harte dat Asia het nog een tijdje volhoudt, maar wat moet het een geruststellende gedachte voor haar zijn dat ze zich geen zorgen hoeft te maken om de dieren waar ze zielsveel van houdt en de toekomst van het asiel.

Tatiana woont in Charkov, Oekraïne. Zij zorgt voor 36 eigen katten, daarnaast voor de door vluchtende mensen ongeveer 170 achtergelaten katten.

Van vroeg tot laat is zij op pad om ze eten te geven, naar dierenarts te brengen, te laten steriliseren en te verzorgen. Daarnaast kan ze soms regelen in samenwerking met Poolse vrijwilligers dat katten naar Poolse asielen worden vervoerd. Zelf wil Tatiana haar land niet verlaten, vanwege de katten, zij wil ze niet achterlaten.

Tatiana heeft onlangs steun gekregen van WereldAsielen. Haar dankbaarheid is enorm. Hieronder haar dankwoord en meer foto’s:

https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=2188747904625092&id=100004697108823

Het asiel heeft een nieuwe auto gekregen!!!

Twee jaar geleden was de auto van het asiel eigenlijk al rijp voor de sloop. Maar door alle onkosten van het asiel, lukte het niet om geld apart te leggen voor een nieuwe. Tijdens de oorlog hield de auto er helemaal mee op en Asia zat met de handen in het haar.

Mari, actief op sociale media en niet voor één gat te vangen, ging op zoek naar een oplossing. Zij volgde de Oekraïense blogger Anita Solovei al een tijdje en Mari nodigde haar uit op het asiel. Ze liet haar zien hoe het er in het asiel aan toe ging en hoe de dieren er uit zagen (dik en gelukkig) 😂

De blogger geloofde in het asiel en begon een fundraising. En een paar dagen geleden was het eindelijk zo ver. Een prachtige Mercedes Sprinter kwam het terrein op rijden. Asia, Mari en de medewerkers hebben altijd al gedroomd van zo’n bus.

Nu kunnen ze weer veilig honden, vlees en materialen vervoeren.

Wij wensen alle medewerkers van het asiel veel veilige kilometers toe en bedanken Anita Solovei voor al haar inspanningen.

“Wij maken geen verschil tussen onze dieren en dieren van vreemden”.

Deze uitspraak is tekenend voor de medewerkers van het Gostomel shelter. Het is nog steeds lastig om het asiel te bereiken en ze moeten spaarzaam omgaan met het voer. Maar dat weerhoudt ze er niet van om het beschikbare voer en medicijnen te delen met andere asiels in de omgeving. Ook een paar tijdelijke asiels in Bucha en Irpin worden niet vergeten.

Gelukkig hebben heel veel mensen tijdens de evacuatie hun geliefde huisdier mee kunnen nemen. Helaas zijn er toch nog veel huisdieren achtergebleven en zij leven nu op straat en op verlaten industrieterreinen. Iedere avond lopen vrijwilligers hun rondes om ook deze dieren te verzorgen en te voeren.

In het asiel worden nu hekwerken gerepareerd die tijdens de bezetting van de Russen zijn beschadigd. Als deze werkzaamheden klaar zijn, gaan de vrijwilligers zoveel mogelijk honden en katten vangen die nu nog op straat leven. Ze krijgen een tijdelijk thuis in het asiel en hopelijk kunnen deze dieren met hun baasjes herenigd worden, zodra ze terugkeren naar Gostomel.

Gisteravond hebben we eindelijk weer contact gekregen met Mari, de kleindochter van asielbeheerder Asia. Na bijna een week radiostilte waarin we ons ongelooflijk zorgen hebben gemaakt, kwam gisteravond het goede nieuws.

Na vijf enorm angstige weken, waarin ze volledig afgesloten waren van de buitenwereld, is het asiel Gostomel eindelijk weer bereikbaar!!! Hulp kan naar het asiel komen en de medewerkers kunnen weer in- en uitlopen. Mari heeft gelijk veel voer, water en voedsel voor de medewerkers geregeld.

Gelukkig heeft 99% van de dieren de hel van de afgelopen 5 weken overleefd. Ze maken het naar omstandigheden goed. Ze zijn natuurlijk behoorlijk vermagerd, want het beschikbare voer moest zorgvuldig verdeeld worden. Maar we weten zeker dat ze extra verwend worden, nu er weer meer voer aanwezig is.

Hoewel de oorlog nog niet is afgelopen en het gevaar nog niet geweken is, hebben ze weer een beetje vertrouwen in de toekomst en denken ze voorzichtig aan het starten met herstelwerkzaamheden op het asiel.

Mari en Asia willen alle donateurs en Wereldasielen ontzettend bedanken voor alle steun en vertrouwen tot nu toe. Het heeft hen zoveel kracht gegeven, wetende dat zoveel mensen meeleefden en vierkant achter hen stonden.

Asia, de medewerkers van het asiel en de dieren maken het naar omstandigheden goed.

Al dagen was er geen telefonisch contact mogelijk. We weten nu via onze contactpersoon Alex in Zwitserland dat de telefoons in het asiel bewust zijn uitgezet, zodat ze niet traceerbaar zijn voor de soldaten. Zo hopen ze buiten schot te blijven, letterlijk.

Er is nog wat voer in het asiel. Het is Valeriy voor de tweede keer gelukt om voer te brengen. Met gevaar voor eigen leven is hij met een auto tot aan de nok gevuld met voer, naar het asiel gereden. Wat zou het asiel zonder hem moeten?!

Nog steeds is een groene corridor van levensbelang. Het zou zo veel stress weghalen bij de medewerkers als ze zich geen zorgen meer hoeven te maken of de honden nog wel voer hebben.

We houden u op de hoogte.

Spannende tijden, ook daar. Het asiel ligt enkele kilometers van de pro Russische provincie Transnistrië waar oefeningen gehouden worden door de Russen die daar gelegerd zijn.

Ontploffingen en schoten zorgen voor angst en stress bij mensen en dieren. De schuilkelder is klaar gemaakt voor het gezin en voor de honden en katten.

Veronica is de hele week al met collega’s in de hoofdstad Chisinau, hulppakketten aan het samenstellen voor de vluchtelingen die in grote getale Moldavië binnenkomen.

Thuis wacht de zorg voor de honden en katten. Veronica en haar ouders doen het met liefde, maar nu valt het zwaar. Prijzen stijgen met de week voor voedsel en diervoeding. Gas is 4x zo duur geworden en elektra 2x.

Maar nog altijd is de situatie beter dan in de Ukraine, dat beseffen ze heel goed.

Warme groet van Veronica en haar ouders.

Eindelijk een positief bericht uit Kiev.

Gistermorgen is de groene corridor naar Gostomel even geopend voor de evacuatie van mensen.

Valeriy, de echtgenoot van Asia (78 jaar oud) zag tijdens deze evacuatie kans om een generator, 70 liter benzine, 500 kg voedsel voor de honden en een beetje voedsel voor de medewerkers door te sluizen naar Maxim, één van de leidinggevenden van het asiel. Maxim kon alles vervolgens naar het asiel brengen. Wat een ongelooflijke helden!!!

De honden hebben weer voor een paar dagen voer, de medewerkers hebben te eten en heel belangrijk: de waterpomp kan gemaakt worden. De honden hadden al twee dagen geen water meer, dus hopelijk krijgen ze de waterpomp snel aan de praat.

We hopen nog steeds op een groene corridor naar het asiel nodig omdat er nog minimaal nog 3000 kg droogvoer nodig is om de komende tijd door te komen.

Op de foto staat Valeriy, onze grote held!

Al heel wat jaren steunt WereldAsielen de opvang van Berta Cardona-Godoy, uit Carmons in Spanje.
Deze gemeente valt onder de provincie Sevilla en onder de regio Andalusië, een gebied waarvan we weten dat men niet bepaald zachtzinnig omgaat met (zwerf)dieren.
Zo niet Berta, die met haar man Vicenze een opvang runt met momenteel zo’n 25 honden en 15 katten. Berta kan niet wegkijken wanneer dierenleed zich aandient en dat is vaak.
Maar ze is ook nuchter; hoewel WereldAsielen zich niet bezighoudt met adoptie, probeert Berta voor haar dieren een gouden mandje te regelen, iets dat tijdens de pandemie de laatste jaren niet goed is gelukt. En dan blijven ze bij haar en haar man. Of ze laat de oudste, zieke dieren inslapen als de situatie dit vereist.

In het verleden zei Berta al eens dat in dit deel van Spanje een dier als gereedschap wordt gezien; zo niet bij haar: haar dieren zijn haar familie en ze wonen dan ook bij haar in een (destijds door haar ex-man gebouwde) opvang. Berta en haar man zitten met liefde op een tuinstoel wanneer de bank is bezet door een viervoeter.

Berta vraagt eigenlijk zelden om financiële steun; alleen wanneer de projectmedewerker informeert blijkt er natuurlijk altijd een chronisch tekort aan geld. Zo ook nu weer; vanwege de ongewoon vroege lente in Carmona hebben alle dieren al veel last van vlooien en teken. De laatste rekening bedroeg een slordige 500 euro. En natuurlijk helpt WereldAsielen deze bescheiden vrouw met alle liefde.

Mocht u haar willen steunen, heel graag natuurlijk.
Vermeld dan bij uw donatie, project 93, Berta uit Carmona.
Hartelijk dank!
NL20 TRIO 0198 3427 56 Tnv WereldAsielen